– A quş, hardan gəlirsən?
– Qanlı qaya dibindən.
– Qanın niyə qurumuş?
– Allah belə buyurmuş.
Kilkək
– Heyvandı heç səsi yox,
– Üstündə pulları çox.
Qılab
– Axşam yığılar,
– Səhər dağılar.
Quyot
– Ağ otun alasına,
– Gün düşdü talasına,
– Elə də quş olarmı,
– Yem verməz balasına
Əktriyəç
– Dağda-qayada gəzər,
– Quyruğunda var zəhər.
Bərqə
– Torpaq deyil, daş deyil,
– Quru deyil, yaş deyil,
– Buynuzu var, qoç deyil,
– Qanadlıdır, quş deyil.
Kənəpək
– Balaca quyu, – İçində suyu, – Ağcadan ağdı, – Sarıdan sarı.
Atrumuy
– Yumru mərmər daşı,
– İçində bəylər aşı.
– Bişirərsən aş olar,
– Bişirməsən quş olar.
Atrumuy
– Ağırlığın yer götürər,
– Ruzusun Allah yetirər.
Əprök
– Beş dərviş bir quyuya daş atar.
Zığa əv ralqamrab
– Biz idik, bizlər idik,
– Otuz iki qız idik.
– Gah əzildik, üzüldük,
– Bir taxçaya düzüldük.
Rəlşid
– İki fanar,
– Gündüz yanar.
– Gecə sönər.
Zög
– Ağzını aşağı elərəm dolar,
– Yuxarı elərəm boşalar.
Qapap
– Bağlaram-qaçar,
– Açaram-durar.
Qıraç
– Bədəni var, başı yox,
– Qolları var, qılçası yox.
– Qarnını yırt, qanı yox.
Kənyök
– Çəkisi bircə misqal,
– Qiyməti mincə dinar.
Tnaillirb
– Ağdı donu, yoxdu canı,
– Uzuncadır dırnaqları,
– Yerə batır barmaqları.
Rıdaç
– Bizdə bir kişi var,
– Hər gələnə əl verir.
Nınıpaq iyətsəd
– Gecə boşalar,
– Gündüzlər dolar.
Küy irey
– Minarə, ha minarə,
– İçi tamam qan-qarə,
– Təpəsi açıq olur,
– Dibi də ki, lap qarə.
Acab
– Az gedər, çox gedər,
– Bircə qarış yol gedər.
Kişeb
– Ayağı var, əli yox,
– Ağızı var, dili yox.
– Soyuqlarda gərəkdir,
– Boğazı lap dirəkdir.
Abos
– Bağlarda tappıldar,
– Meşədə şaqqıldar.
Atlab
– Bax Allahın işinə,
– İplik taxıb dişinə,
– Papaq qoyub başına.
– Quyruğu suda
– Başı quruda.
Apmal
– Bizdə bir kişi var,
– Ağzında iki dişi var.
Aşam
– O nədir ki, gecə-gündüz yol gedir.
Taas
– Xanımların əlindədi,
– Cümlə-cahan içindədi,
– Xanım özü də içindədi.
Ügzüg
– Durub, durub əylənər,
– Məni görüb bəylənər.
– Adam kimi yeriyər,
– Adam deyil, əylənər.
Əglök
– Nə əli var, nə ayağı,
– Nə başı var, nə qulağı,
– Gah ağladar, gah güldürər.
Zös
– Qabırğası var, qanı yox,
– Nəfəsi var, canı yox.
Nomraq
– Dərdi qəmdən,
– Təni zərdən,
– Əlin vursan,
– Edər fəğan
Yen
– O nədir ki, yetmiş iki dil bilir.
Zas
– Əlimə allam, sallanar,
– Yerə qoyaram, yığılar.
Ricnəz
– Yarır torpağı qat-qat.
– Əlli öküz, əlli at,
– Ona çatmaz qüvvə də
– Böyük iş görür kənddə.
Rotkart
– Uzunca qız uzanar,
– Özünə yem qazanar.
Abay
– Fır-fır ötər,
– Ağ-ağ tökər.
Namriyəd
– Ağzı birdi, dili mindi,
– Gah belə deyir, gah elə.
Mələq
– Anada var, atada yox,
Nuxada var, Bakıda yox.
N
– Bir quşum var nəhanı,
– Gəzər cümlə-cahanı,
– İstərəm kəsib yeyəm,
– Nə əti var, nə qanı.
Ərayyət
– O nədir ki, içində qışdır,
– Çölündə bahar.
Ucuduyos
– Suda gəzər canı yox,
– Boğazlasan qanı yox.
– Suya atsan o batmaz,
– Quruda yatsa qalxmaz.
Qıyaq
– Sulu yerdə kişnər.
– Susuz yerdə qışlar.
İməg
– Qaməti düz
– İçi əyri
– Kərpici daş,
– Başında tac.
– Səhər-axşam
– Oxur bülbül.
Əranim
– Əzilməz,
– Üzülməz,
– Süfrəyə
– Düzülməz.
Şad
– Meşədə kəsdilər başın
– Şəhərə atdılar leşin.
– Suya saldılar, batmadı
– Oda atdılar yandı.
Atxat
– Nə burda var, nə orda
– Doludur Naxçıvanda,
– Hər şeyi dadlandırır,
– Halvanı bulandırır.
Zud
– O necə ağacdır ki, gündə bir yarpaq salır.
Mivqət
– O nədir ki, bədəni içəridə,
– Başı eşikdə.
Xım
– Şəhəri var, evi yox.
– Meşəsi var, ağacı yox.
– Dənizi var, suyu yox.
Ətirəx